دلم   ز  کوی   تو  دیگر نمی رود  جایی       چرا  که   جز  تو  ندارد  دگر  تمنّائی

بروی خوب توای رشگ دلبران گشته است       ز هر طرف  نگران  والهی و شیدائی

خطت چو شام ، سیه کرده روزخلقی را        قدت  چو روز قیامت  فکنده غوغائی

دل جهانی ازاین روی جفت باغم توست      که درجهان نشنیده است  کس ترا مائی

تو را جمال  ز خلق  زمانه  پنهان نیست      به  شرط   آنکه   بیابند   چشم   بینائی

خیال  حور که   دل  می رباید  از زاهد       ازآن بودکه ندیده است چون تو زیبائی

مرا  که  از توندارم  شکیب  عیب مکن       ندیده  کس  به  جهان  عاشق شکیبائی

دلم   هوای  گلستان  نمی کند  ز ینروی        که  با   رخ   تو ندارد  چمن تماشائی

به  غیرسوی تو  دیگر نمی روم  راهی      به  جز هوای  تو  دیگرنمی زنم  رائی

حدیث عشق  تو را مختصر توانم  گفت       که  با  تو هیچ  ندارم دگر من  و مائی

به    گرد  صومعه   و  خانقاه   گردیدم       به جز هوای تو سری  نداشت  سودائی

مقیم  کوی   تو  گردید  عاقبت " الفت"       که می دوید  پی هر کسی به  هر جائی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: